شاخص نرخ بیکاری
درصد نیروی کاری که فاقد شغل هستند را نرخ بیکاری می گویند. این شاخص یک شاخص تاخیری است، به این معنی که به جای پیش بینی شرایط اقتصادی، عموماً در پی تغییر این شرایط افزایش یا کاهش می‌یابد. در شرایط نابسامانی اقتصاد و کمبود اشتغال، نرخ بیکاری افزایش می یابد. زمانی که اقتصاد با سرعت در حال رشد است و اشتغال نسبتاً زیاد می باشد، این نرخ کاهش می یابد.
نکات کلیدی
- نرخ بیکاری نسبتی از نیروی کار است که در حال حاضر شاغل نیست اما توانایی کار را دارد.
- شش روش متفاوت برای محاسبه نرخ بیکاری توسط اداره آمار نیروی کار با استفاده از معیارهای مختلف وجود دارد.
- جامع ترین گزارش مربوط به نرخ بیکاری نرخ U-6 نام دارد، اما پرکاربردترین و قابل اعتماد ترین گزارش به نرخ U-3 معروف است.
آشنایی با نرخ بیکاری
نرخ بیکاری آمریکا در اولین جمعه هر ماه (به استثنای چند حالت) منتشر می شود و وضعیت بیکاری ماه قبل را گزارش می کند. آمار فعلی و گزارش های قبلی نرخ بیکاری در وب سایت اداره آمار نیروی کار قابل دسترسی است. کاربران می‌توانند جدول هایی را ایجاد و دانلود کنند که هر یک از معیارهای بازار کار را برای یک بازه زمانی مشخص نشان می دهد.
نرخ بیکاری درصد کارگران بیکار از کل نیروی کار است. کارگران در صورتی که مشغول به کار نباشند، علیرغم توانایی و تمایل خود، بیکار محسوب می شوند. کل نیروی کار شامل همه افراد شاغل و بیکار در اقتصاد یک کشور است.
نرخ بیکاری نگاهی دقیق نسبت به ظرفیت مازاد اقتصاد و منابع استفاده نشده فراهم می کند. بیکاری فرآیندی چرخه ای است و زمانی که اقتصاد رونق پیدا می کند، این نرخ کاهش می یابد؛ زیرا شرکت ها کارگران بیشتری را برای پاسخگویی به تقاضای رو به رشد استخدام می کنند. بیکاری معمولاً با کاهش فعالیت اقتصادی افزایش می یابد.
انواع مختلفی از بیکاری وجود دارد: بیکاری اصطکاکی به بیکاری موقت در طول دوره ای که افراد در جستجوی شغل هستند گفته می شود. بیکاری ساختاری عدم تطابق بین مهارت ها، موقعیت های شغلی و مکان سکونت کارگران و الزامات شغلی است. بیکاری فصلی ناشی از الگوهای فصلی در فعالیت های اقتصادی، مانند برداشت محصول یا گردشگری است.
روش محاسبه نرخ بیکاری در بین کشورها متفاوت است زیرا در این کشورها از تعاریف مختلفی برای اشتغال و بیکاری و همچنین از منابع و داده های مختلفی استفاده می شود.
نرخ بیکاری آمریکا معمولا (ولی نه همیشه) اولین جمعه هر ماه منتشر می شود و وضعیت بیکاری ماه قبل را نشان می دهد.
در آمریکا، نرخ رسمی و رایج ترین نرخ بیکاری در کشور U-3 است که اداره آمار نیروی کار (BLS) آن را به عنوان بخشی از گزارش وضعیت اشتغال ماهانه خود منتشر می کند. این نرخ افراد بیکار را کسانی تعریف می کند که مایل به کار و در دسترس کار هستند و در چهار هفته گذشته به صورت فعال به دنبال کار بوده اند.
بر اساس تحقیقات، افرادی که دارای شغل موقت، پاره وقت یا تمام وقت هستند و همچنین کسانی که حداقل 15 ساعت کار بدون مزد انجام می دهند، افراد شاغل محسوب می شوند. نرخ بیکاری به صورت فصلی تعدیل می شود تا تغییرات قابل پیش بینی، مانند استخدام بیشتر در تعطیلات (آخر سال)، را لحاظ کند. اداره آمار نیروی کار نرخ تعدیل نشده را نیز در وب سایت خود قرار می دهد.
این تنها معیار موجود نیست؛ U-3 نرخ بیکاری را نسبتاً محدود اندازه گیری می کند. نرخ جامع تر U-6 که معمولا به آن نرخ بیکاری «واقعی» می گویند، معیار جایگزینی برای U-3 است که شامل گروه هایی مانند کارگران دلسرد شده، افرادی که دیگر به دنبال شغل جدید نیستند، و کارگران دارای شغل پاره وقت، افرادی که نمی توانند کار تمام وقت پیدا کنند، است.
برای محاسبه نرخ بیکاری U-3، تعداد افراد بیکار بر تعداد کل افراد نیروی کار، که شامل همه افراد شاغل و بیکار است، تقسیم می شود. این نسبت به صورت درصد نشان داده می شود.
