معامله ارز به طور قابل توجهی با معامله سایر دارایی های مالی در بازار متفاوت است. بعضی از ویژگی های منحصر به فرد ارز خارجی، معاملات آن را بسیار متفاوت می کند. در این مقاله، این ویژگی ها را ذکر کرده ایم و توضیح داده ایم که چگونه بر توانایی فرد در معاملات تأثیر می گذارند.
ارزها به صورت جفت ارز معامله می شوند
بزرگترین تفاوت بین بازار سهام و سایر بازارها این است که شما مجبور نیستید بین خرید و فروش یکی را انتخاب کنید. به طور پیش فرض، شما همیشه هر دو را به طور همزمان انجام می دهید. در بازار فارکس هر زمان که معامله ای انجام می دهید، همیشه یک ارز را می خرید و ارز دیگری را می فروشید. دلیل این امر این است که ارزها همیشه به صورت جفت ارز معامله می شوند.
دلیل این موضوع بسیار ساده است. در بازار سهام وقتی سهامی را می فروشید آن را با پول مبادله می کنید. در بازار فارکس، پول خود کالایی است که معامله می شود. بنابراین، شما یک واحد پولی را با واحد دیگری مبادله می کنید. واحد پولی که می دهید کالای فروخته شده و واحدی که در ازای آن دریافت می کنید، کالای خریداری شده (توسط شما) می باشد.
اکثر سرمایه گذاران مبتدی با درک این واقعیت که بازار فارکس مستلزم خرید و فروش همزمان ارز است، مشکل دارند.
نبود صرافی متمرکز
بازارهای سهام در سرتاسر جهان زیر نظر نهادهای نظارتی متمرکز کار می کنند. این نهادها معمولاً بورس نام دارند. بورس سهام تمام معاملاتی که در بازار انجام می شود را تنظیم می کند؛ همچنین، یک مکانیسم موثر برای پیشگیری از ریسک بالا را نیز ارائه می دهد. بورس همه اشخاص، شرکت ها یا سازمان هایی که وارد یک معامله می شوند را وادار می کند تا به تعهدات خود عمل کنند.
اما در بازار فارکس، چنین صرافی متمرکزی وجود ندارد. دلیل این امر این است که یک صرافی با توجه به حجم و اندازه معاملات فارکس در سراسر جهان، به هیچ عنوان نمی تواند بر این حجم عظیم معاملات نظارت کند. نبود صرافی متمرکز پیامدهای خاصی دارد.
کمیسیون معاملاتی
یکی دیگر از ویژگی های مهم بازار فارکس این است که در آن صرافی وجود ندارد و در نتیجه کمیسیون نیز گرفته نمی شود. بازار فارکس توسط بازارسازانی اداره می شود که ارزهای دو طرفه (جفت ارز) ارائه می دهند. تفاوت بین قیمت خرید و فروش اسپرد نامیده می شود و این همان سودی است که واسطه ها (کارگزاری ها) در بازار فارکس به دست می آورند. بازار فارکس هیچ صرافی ندارد که کمیسیون ثابت بگیرد. حتی واسطه ها در بازار فارکس اگر ریسک هایی را متحمل شوند، سود کسب می کنند؛ یعنی برای مدت کوتاهی ارز پرنوسان را نگه می دارند تا بتوانند خریدار دیگری پیدا کنند. تنها کارگزاری ها برای ارائه این خدمات روی برخی حساب ها کمیسیون معاملاتی دریافت می کنند.
نقش دوگانه بانک های مرکزی
بانک های مرکزی همه کشورها فعالان اصلی بازار فارکس هستند. اولاً، این مؤسسات دارای پشتوانه سرمایه ای عظیمی هستند. بانک های مرکزی قدرت مالی کل کشورها را در دست دارند و در صورت نیاز می توانند به طور قابل توجهی بازار فارکس را تحت تأثیر قرار دهند. ثانیاً، این بانک ها می توانند کالای مورد معامله را کنترل کنند. برای مثال، فدرال رزرو می تواند دلار آمریکا را در بازار فارکس بخرد یا بفروشد. از طرف دیگر، فدرال رزرو تنها نهاد در جهان است که قدرت چاپ دلارهای بیشتری دارد و در نتیجه می تواند تأثیرگذاری چشمگیری بر بازار داشته باشد.
بنابراین این بانک های مرکزی نقش دوگانه ای در بازار دارند. از یک طرف، آنها مانند بقیه فعالان بازار در معاملات مشارکت می کنند. از سوی دیگر، آنها تأثیر نامناسبی بر کالای مورد معامله دارند. از این رو، اقدامات بانک های مرکزی توسط سایر فعالان بازار به دقت زیر نظر گرفته می شود، زیرا این بانک ها غول هایی هستند که می توانند بازار را به دلخواه خود صعودی یا نزولی کنند.
هرچند، در حالت هایی افراد یا بانک های خصوصی توانسته اند این بانک های مرکزی را در بازار شکست دهند. جورج سوروس، میلیاردر و معامله گر فارکس، یکی از بارزترین نمونه های این امر است. معاملات او زمانی بانک مرکزی انگلیس را به هم ریخت و بنابراین به او لقب «شکست دهنده بانک مرکزی انگلیس» داده اند.