نحوه توصیف متاورس تفاوت ایجاد می کند

کلمات امروز می توانند واقعیت فردا و کسانی که از آن سود می برند را شکل دهند

تعریف "Metaverse" 

این اصطلاح نسبتا مبهم که در سال 1992 توسط نویسنده داستان های علمی تخیلی، نیل استفنسون، ابداع شد، در طول همه گیری کرونا، به ویژه پس از تغییر نام فیس بوک به عنوان متا در اکتبر 2021، محبوبیت زیادی پیدا کرد. اکنون مقالات بی شماری در مورد متاورس وجود دارد و هزاران شرکت در آن سرمایه گذاری کرده اند. سیتی گروپ (Citigroup Inc) تخمین زده است که تا سال 2030، متاورس می تواند یک بازار 13 تریلیون دلاری با 5 میلیارد کاربر داشته باشد.

از تغییرات آب و هوایی گرفته تا ارتباط جهانی و دسترسی محدود در زمان قرنطینه کرونا، متاورس پتانسیلی باورنکردنی دارد. گردهمایی ها در دنیای مجازی نسبت به اجتماعات حضوری، آلودگی (ردپای کربنی) کمتری دارند. مردم در سراسر جهان می توانند در فضاهای مجازی دور هم جمع شوند. متاورس می تواند به افراد ناتوان امکان انواع جدید مشارکت اجتماعی را از طریق کارآفرینی مجازی بدهد. و در روزهای اولیه همه گیری کرونا، متاورس نه تنها راه هایی برای برقراری ارتباط در اختیار مردم قرار داد، بلکه به عنوان مکانی عمل کرد که برای مثال، کسانی که در یک آپارتمان کوچک باهم بودند، می توانستند در آن تنها باشند.

خطرات سرنوشت ساز کمتری نیز وجود ندارد، از نظارت و سو استفاده گرفته تا اطلاعات نادرست و تبعیض.

اما به دلیل سردرگمی در مورد معنای واقعی "metaverse"، بحث در مورد این مزایا و تهدیدها دشوار است. به عنوان یک استاد انسان شناسی که تقریبا 20 سال است در مورد متاورس تحقیق می کند، می دانم که این سردرگمی مهم است. متاورس در یک دوراهی مجازی قرار دارد. هنجارها و استانداردهای تعیین شده در چند سال آینده احتمالا برای دهه ها به متاورس ساختار می دهند. اما بدون زمینه ذهنی مشترک، مردم حتی نمی توانند درباره این هنجارها و معیارها بحث کنند.

افرادی که قادر به تشخیص نوآوری از هیاهو نیستند، نمی توانند کاری بیشتر از صحبت کردن در مورد موضوعات غیرمرتبط با یکدیگر انجام دهند. این باعث می شود شرکت های قدرتمندی مانند متا، به معنای واقعی کلمه، شرایط را برای منافع تجاری خود تعیین کنند. به عنوان مثال، نیک کلگ، معاون سابق نخست وزیر بریتانیا و رئیس کنونی امور جهانی در متا، با مقاله «ساخت متاورس» در ماه مه 2022 تلاش کرد تا این داستان را کنترل کند.

نمونه های اولیه طبقه بندی شده

بیشتر تعاریف متاورس، شامل فهرستی گیج کننده از فناوری ها و اصول هستند، اما همیشه شامل جهان های مجازی می شوند، یعنی مکان هایی آنلاین که در آن افراد واقعی در هر زمان، با هم تعامل دارند. هزاران دنیای مجازی در حال حاضر وجود دارند، برخی از آنها بازی محور هستند، مانند Fortnite و Roblox، برخی دیگر با پایان بازتر، مانند Minecraft و .Animal Crossing: New Horizons

فراتر از دنیای مجازی، فهرست فناوری های متاورس معمولا شامل آواتارها، شخصیت های غیربازیکن (غیرقابل کنترل در بازی) و ربات ها؛ واقعیت مجازی؛ ارز دیجیتال، بلاک چین و توکن های غیر قابل تعویض؛ شبکه های اجتماعی از فیس بوک و توییتر تا دیسکورد و اسلک و دستگاه های قابل حمل مانند تلفن ها و خطوط اتصال واقعیت افزوده (augmented reality) می شود. اغلب شامل اصولی مانند قابلیت همکاری نیز می شود، یعنی این ایده که هویت ها، شبکه های دوستی و آیتم های دیجیتالی مانند لباس های آواتار باید قابلیت حرکت بین دنیاهای مجازی را داشته باشند.

مشکل این است که انسان ها بر اساس فهرست های کلی دسته بندی نمی کنند. در عوض، دهه ها تحقیق در علوم شناختی نشان داده است که بیشتر دسته ها «شعاعی» و با یک نمونه اولیه مرکزی هستند. می توان «پرنده» را بر اساس فهرستی از ویژگی ها تعریف کرد: بال، پرواز و غیره. اما پرنده نمونه اولیه برای اهالی امریکای شمالی، چیزی شبیه گنجشک به نظر می رسد. مرغ مگس خوار و اردک از این نمونه اولیه دورتر هستند. فلامینگوها و پنگوئن ها از آن هم دورتر هستند. با این حال، همه پرندگان از نمونه اولیه خاص از نظر جمعیتی، تکامل می یابند. شخصی که در نزدیکی قطب جنوب زندگی می کند ممکن است پنگوئن ها را نزدیک به مرکز قرار دهد.

این نمایش دسته های شعاعی نشان می دهد که پرنده اولیه برای اکثر امریکایی ها یک گنجشک است و در حالی که پاهای شترمرغ عضوی از پرندگان هستند، بخشی از هر پرنده نیستند. تام بولستورف، CC BY-ND

ساخته های دست انسان نیز معمولا دسته های شعاعی هستند. اگر از آنها خواسته شود که یک صندلی بکشند، تعداد کمی از افراد صندلی دندانپزشکی یا صندلی بادی می کشند.

متاورس ساخته دست بشر است و مهمترین گام برای تعریف آن، درک این موضوع است که یک مقوله شعاعی است. جهان های مجازی نمونه اولیه برای متاورس هستند. سایر عناصر این فهرست کلی، به بیرون فرستاده می شوند و در همه موارد ظاهر نمی شوند. و آنچه بکار گرفته می شود از نظر اجتماعی خاص خواهد بود. در آلاسکا نسبت به آدیس آبابا یا زمانی که در محل کار و در یک گردهمایی خانوادگی است متفاوت به نظر می رسد.

ایده چه کسی درباره ضرورت ها درست است؟

این امر مهم است، زیرا یکی از موذیانه ترین حرکات شعاری در حال حاضر این است که ادعا کنیم برخی از جنبه های اختیاری متاورس، نمونه اولیه است. به عنوان مثال، بسیاری از کارشناسان، متاورس را بر اساس فناوری بلاک چین و ارزهای دیجیتال تعریف می کنند. اما بسیاری از دنیاهای مجازی موجود، از ابزارهای دیگری غیر از بلاک چین برای تایید مالکیت دارایی های دیجیتال استفاده می کنند. بسیاری از آنها از ارزهای ملی مانند دلار یا ارزهای متاورس وابسته به یک پول ملی استفاده می کنند.

یکی دیگر از این حرکت های شعاری، زمانی ظاهر می شود که کلگ از تصویری از یک ساختمان با پی و دو طبقه استفاده می کند تا استدلال کند که نه تنها هم کنش پذیری بخشی از «پایه های ساختمان» خواهد بود، بلکه «زمینه مشترک در این طبقات» است.

اما هشدار کلگ مبنی بر اینکه «بدون درجه قابل توجهی از هم کنش پذیری در هر طبقه، متاورس متلاشی می شود» این را نادیده می گیرد که چگونه هم کنش پذیری مشترک برای متاورس، نمونه اولیه نیست. در بسیاری از موارد، متلاشی شدن مطلوب است. ممکن است در دو دنیای مجازی مختلف یا در فیس بوک و یک بازی آنلاین هویت یکسانی را نخواهم.

بازی رایانه ای 13 ساله Minecraft به بازیکنان اجازه می دهد تا جهان های مجازی بسازند، که آن را به عنصر اولیه متاورس تبدیل می کند.

این موضوع، این سوال را مطرح می کند که چرا متا، و بسیاری از صاحب نظران، بر هم کنش پذیری متمرکز هستند. در مقاله کلگ، «بنیاد» مدل سود متا ناگفته مانده است: ردیابی کاربران در سراسر متاورس برای هدف قرار دادن تبلیغات و فروش بالقوه کالاهای دیجیتال با حداکثر اثربخشی. تشخیص «متاورس» به عنوان یک مقوله شعاعی نشان می دهد که ادعای کلگ در مورد هم کنش پذیری، یک واقعیت ندارد. این تلاشی است برای نمونه سازی اولیه سرمایه داری نظارتی متا، پایه و اساس فراجهان.

تعاریف قفل کردن

این مثال نشان می دهد که چگونه تعریف متاورس، یک تمرین فکری خالی نیست. این کار مفهومی است که اساسا طراحی، سیاست، سود، جامعه و آینده دیجیتال را شکل خواهد داد.

مقاله کلگ، خوش بینانه نتیجه می گیرد که «زمان به نفع ماست» زیرا بسیاری از فناوری های متاورس برای یک دهه یا بیشتر به طور کامل محقق نمی شوند. اما همانطور که جارون لنیر، پیشگام واقعبت مجازی (VR) اشاره کرده است، وقتی تعاریف مربوط به فناوری دیجیتال قفل می شوند، حذف آنها دشوار می شود. آنها به عقل سلیم دیجیتال تبدیل می شوند.

با توجه به تعاریفی که شالوده واقعی متاورس خواهد بود، زمان به طور قاطع به نفع ما نیست. من معتقدم که اکنون زمان بحث در مورد چگونگی تعریف متاورس است، زیرا این تعاریف به احتمال زیاد به واقعیت های دیجیتال ما تبدیل می شوند.